Ik moet op onderzoek

Binnenkort kom je naar het ziekenhuis voor een cystografie. Dit is een kijkonderzoek van je blaas en plasbuis. Om je plasbuis en de binnenkant van je blaas goed te bekijken, gebruikt de arts een cystoscoop. Dit is een dunne holle buis met een lampje. Aan het einde van de cystoscoop zit een lens. Daarmee kan de dokter kan in je blaas en plasbuis kijken.

Met een cystografie probeert de dokter de oorzaak van jouw blaasprobleem te vinden.

Met een NMR-onderzoek wil de dokter naar de binnenkant van jouw lichaam kijken. Het toestel zit verstopt in een tunnel. De verpleegkundige zal vragen om op een tafel te gaan liggen. Niet meer bewegen nu... De tafel schuift in de tunnel en dan maakt het toestel foto's van jou! Het toestel maakt een hard geluid, maar je hoeft niet bang te zijn want het onderzoek doet helemaal geen pijn.

Bij een CT-scan worden er veel foto's gemaakt van de binnenkant van je lichaam: röntgenfoto's. Van die foto's maakt de computer plaatjes, waarop de dokter je organen of lichaamsdelen van alle kanten kan bekijken. Van binnen en van buiten.

Een DMSA-scan is een onderzoek waarmee we kunnen kijken hoe groot je nieren zijn, welke vorm ze hebben en hoe elk van je nieren werkt. Om naar je nieren te kunnen kijken is het nodig om een beetje speciale vloeistof in je lichaam te brengen. Op de kinderafdeling krijg je een prik in je hand of je arm. Dit kan even pijn doen. Na die prik blijft er een dun, plastic buisje in je ader zitten. Dit noemen we een infuus. Via dat buisje stroomt de speciale vloeistof in jouw lichaam. Dit doet geen pijn.

De dokter heeft afgesproken dat er speciale foto's van je botten gemaakt moeten worden. Met een moeilijk woord heet dit onderzoek een botscintigrafie of botscan. Bij dit onderzoek worden er foto's gemaakt met een speciale vloeistof die in je botten gaat zitten en heel goed op de foto's te zien is. Om de speciale vloeistof in je lichaam te krijgen is het nodig dat je een prikje in je arm krijgt, dit is een infuus. Het maken van de foto's doet geen pijn, alleen het prikje is een beetje vervelend.

EEG is een afkorting van een moeilijk woord: Electro EncephaloGram. Tijdens zo'n onderzoek kijkt de dokter hoe jouw hersenen werken. De verpleegkundige plakt met lijm metalen plaatjes met draden eraan (elektroden) op je hoofd. Dan krijg je nog een gekke badmuts op met gaatjes en draadjes. We kunnen je vragen om enkele taakjes te doen zoals: je ogen sluiten, een vuistje maken, blazen, ... Soms zegt de dokter dat de muts een hele dag en een hele nacht op moet blijven staan. Maar daar moet jij je niet teveel van aantrekken, je mag dan gewoon in boekjes kijken, spelen, tekeningen maken, gaan slapen, ... Het onderzoek doet geen pijn, maar het gefriemel aan je hoofd kan vervelend aanvoelen.

Een gastroscopie is een kijkonderzoek van je slokdarm, je maag en een klein stukje van je dunne darm. De dokter gebruikt hiervoor een gastroscoop. Dit is een speciale dunne slang met aan het begin een kleine camera. Een soort kijkslang dus. In je lichaam is alles donker, daarom zit er ook een lampje aan de slang. De dokter kan je maag dan goed bekijken. De slang gaat via je mond naar binnen. Een beetje vervelend, maar om ervoor te zorgen dat dit geen pijn doet krijg je een snoepje in je poep. Daar word je een beetje slaperig van.    

Een pH-meting is een onderzoek waarbij we de zuurgraad (pH) in je slokdarm meten. De dokter onderzoekt of je reflux hebt. Bij reflux stroomt het maagzuur terug naar je slokdarm. Dit komt bij iedereen voor. Maar soms gebeurt het heel vaak of duurt het zo lang dat het pijn doet.

Voor een pH-meting schuiven we een dun buisje in je neus. Dit kriebelt en voelt niet zo leuk. De dokter wil nu graag weten of het buisje op zijn plaats zit. Is dat niet zo? Dan moeten we nog wat schuiven met het buisje. Eens het buisje op zijn plaats zit, voel je er niets meer van. Je krijgt nog enkele plakkers op je neus en wangen om het buisje op zijn plaats te houden.